زقصرخالی سردار ماکو
همی آید صدا سردار ما، کو؟.
به بام حجله ی خاتون، آنالو
نشسته قمریئی می گفت کوکو
جهان را جای می زهریست در جام
دهد بر پیر و برنا زشت و نیکو
گهی تختی است گیتی بهر جمشید
گهی تابوت جمشید و هلاکو
زدام تیر صیاد زمانه
نه شیر آسوده می ماند نه آهو
نه کاخ ظلم را سالم بنایی
نه ظالم را دوام زور بازو
خوشا آن صوفی پاک و سبکبار
سلامت بُرد جان را زین هیاهو
بیاید شاد و خندان پای کوبان
به روز حشر بر پیش ترازو
کریمی با چنین کشکول خالی
نیابی معرفت جز ذکر یاهو
